سرودهاي ملي ايران

در اينجا به تاريخچه اي از سرودهاي ملي ايران مي پردازيم:

اولین سرود ملی ایران مربوط به دوره قاجار ساخته موسیو لومر فرانسوی (موسیقیدان نظامی اعزامی به ایران در دوره قاجار) است. این سرود برای پیانو نوشته شده و یک بار به هنگام ورود مظفرالدین شاه قاجار و در حضور وی در پاریس اجرا گردید و اجرای آن توسط ارکستر ملل اولین اجرای رسمی و ارکسترال آن است كه به پیشنهاد رهبر ارکستر در دوره حاضر ترانه‌ای برای آن توسط بیژن ترقی سروده شد و به همراه خواننده اجرا گردید.

نام جاوید وطن
صبح امید وطن
جلوه کن در آسمان
همچو مهر جاودان
وطن ای هستی من
شور و سرمستی من
جلوه کن در آسمان
همچو مهر جاودان
بشنو سوز سخنم
که هم آواز تو منم
همه جان و تنم
وطنم وطنم وطنم
بشنو سوز سخنم
که نواگر این چمنم
همه جان و تنم
وطنم وطنم وطنم
همه با یک نام و نشان
به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه زنان
ز صلابت ایران جوان

ای ایران، یکی از معروف‌ترین سرودهای ملی گرایانه‌ی ایرانی است.
این سرود در ۲۷ مهر ۱۳۲۳ در تالار دبستان نظامی دانشکدهٔ افسری فعلی بوجود آمد.
شعر این سرود توسط حسین گل‌گلاب همزمان با اشغال ایران در جنگ جهانی دوم ساخته شد و روح‌الله خالقی آهنگی در آواز دشتی بر روی این شعر قرار داد. پس از نخستین اجرای این سرود در ارکستر انجمن موسیقی ملی در سینما تهران در خیابان استانبول، از رادیو ایران نیز پخش شد. در اجرای اول این سرود به شکل کُر خوانده شد ولی بعد از آن غلامحسین بنان و اسفندیار قره‌باغی آن را به شکل تک‌خوانی نیز اجرا کردند. از آن زمان تا کنون به دلیل محبوبیت فراوان، خوانندگان و گروه‌های موسیقی متعددی این سرود را اجرا کرده‌اند.
از ویژگیهای این سرود این است که در آن هیچ کلمهٔ غیر فارسی و حتی عربی به کار نرفته است.
این سرود هم در زمان حکومت پهلوی و همچنین در حکومت جمهوری اسلامی ایران، از صدا و سیمای ایران پخش شده است. برخلاف بعضی تصورات، این سرود تاکنون سرود ملی رسمی ایران نبوده است. در سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی ایران این سرود مدت کوتاهی به عنوان سرود ملی از رادیو و تلوزیون پخش شد ولی پس از آن که با مخالفت گرایش‌های ضد ملی‌گرا مواجه شد و مدتها از رسانه‌های ملی ایران پخش نمی‌شد. اما در سالهای اخیر هر از چند گاهی در مناسبت‌های مختلف این سرود از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده‌است.
این سرود موضوع اصلی فیلمی از ناصر تقوایی به همین نامِ ای ایران نیز بوده است. در این فیلم حسین سرشار نقش معلمی را ایفا می‌کند که سعی در آموختن این سرود به دانش‌آموزان خود دارد.


ای ایران ای مرز پرگُهر

ای خاکت سرچشمهٔ هنر
دور از تو اندیشهٔ بَدان

پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ ای من آهنم

جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون، شد پیشه‌ام

دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما

پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت درّ و گوهر است

خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کِی برون کنم

بَرگو بی مهرِ تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به‌پاست

نورِ ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون، شد پیشه‌ام

دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما

پاینده باد خاک ایران ما
ایران ای خرّم بهشت من

روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم

جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهرِ تو سرشته شد گِلم

مهر اگر برون رود تهی شود دلم
مهر تو چون، شد پیشه‌ام

دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو كي ارزشي دارد اين جان ما

پاينده باد خاك ايران ما

سرود شاهنشاهی ایران، نام سرود ملی ایران در دوران زمامداری دودمان پهلوی بوده‌است. این سرود تا قبل از پیروزی انقلاب

اسلامی و سرنگونی رژیم سلطنتی، سرود ملی کشور ایران بوده‌است.

شاهنشاه ما زنده بادا،
پاید کشور به فرش جاودان،
کز پهلوی شـد ملک ایران،
صد ره بهتر زعهد باستان‏،
از دشمنان بودی پریشان،
در سایه اش آسوده ایران،
ایرانیان پیوسته شادان،

همواره يزدان بود اورا نگهبان

شعر سرود جمهوری اسلامی ایران با مدت زمان اجرای آن 59 ثانیه است به این قرار است:

سَر زَد از اُفُق
مِهرِ خاوران
فروغِ دیده‌ٔ حق باوران
بهمن، فَرِّ ایمانِ ماست
پیامت ای امام
استقلال، آزادی، نقشِ جانِ ماست
شهیدان، پیچیده در گوش زمانْ فریادتان
پاینده مانی و جاودان
جمهوری اسلامی ایران

پیش از سال 1371 سرودی که شعر آن راابوالقاسم حالت ساخته بود به این ترتیب بود:
شُد جمهوری اسلامی به پا
که هم دین دهد هم دنیا به ما
یاریگر ما دست خداست
ما را در این نبرد او رهنماست
از انقلاب ایران دِگر
کاخ ستم گشته زیر و زِبَر
تصویر آینده ما، نقش مراد ماست
شور سلحشوری ما، ایمان و اتحاد ماست
شام سیاه سختی گذشت
خورشید بخت ما تابنده گشت
در صحنه قرآن جاودان
پاینده باد نام ایران

ولنتین یا سپندارمذگان؟

ترویج جشن های فراموش شده باستانی و جایگزین کردن آنها با جشن های بیگانه -که به صورت فراگیر در آمده و سعی در جهانی شدن آنها است- تلاشی است در جهت حفظ منابع هویت ساز ملت مان...

پس بیایید تا در جهت جایگزین کردن جشن سپندارمذگان به جای والنتاین بیگانه، همراه و همدل تلاش کنیم...

سپندار مذ، یکی از امشاسپندان و ایزدان آیین مزدیسنی است. سپندار مذ را در اوستا "سپنته آرمیتی" به معنای "فروتنی وبردباری تفدس" گویند.

در گاه شماری ایران باستان روز پنجم هر ماه و ماه دوازدهم هر سال سپندار مذ نامیده می شده است، که نگاهبانی این روز و ماه بر عهده این امشاسپند بوده و روز پنجم ماه دوازدهم که روز و ماه سپندارمذ به هم تلاقی می کرده است، جشنی با همین نام برگزار می شده است. این فروزه ی اهورا مزدا در شکل معنوی و مینوی اش مظهر فروتنی، بردباری و سازگاری است و در نمود مادی و خاکی اش نگهبانی زمین، باروری و سرسبزی به وی سپرده شده است. این ایزد هماندد زمین بخشنده، صبور وبردبار است.

سپندار مذ فرشته نگاهبان زمین است و زمین به مثابه مادر مخلوقات؛ مادری که بدون چشمداشت فرزندانش را در دامان پر مهر خود می پروراند! و چه کسی عشقی والاتر و بی نقص تر از چنین عشقی سراغ دارد؟! عشقی بی توقع، پاک ، مقدس، شکیبا و تداوم دار... با استناد به چنین تحلیلی شایسته ترین روز برای نام گذاری روز عشق، روز مربوط به فرشته سپندارمذ می باشد...

یکی از پدیده هایی که جوامع بشری در حال حاضر با آن مواجه هستند، پدیده جهانی شدن است. جهانی شدن، جوامع رو به توسعه را با چالش های متعددی روبرو کرده و می کند. از ابعاد مهم این رویارویی، وضعیت بحران زای فرهنگ و آداب ورسوم ملی و قومی در این جوامع است. بحرانی که می تواند "تهدید" تلقی شود. در مجموع استحاله فرهنگی در فرایند یکسان سازی جهانی، بزرگترین خطری است که صاحبنظران برای آینده فرهنگ ها وخرده فرهنگ ها پیش بینی می کنند. ابعاد ودامنه های این پدیده آن قدر وسیع است که تمام شئون زندگی بشری را در عرصه های مختلف علمی، تکنولوژیکی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی تحت تاثیر خود قرار داده است.

از بعد فرهنگی، جهانی شدن بیشتر ناظر بر فشردگی زمان و مکان و پیدایش شرایط جدید برای جامعه جهانی است. عمده توجه آن بر روی مسائلی تمرکز دارد که یک فرهنگ را با بهره گیری از رسانه های جمعی و تبلیغات گسترده اشاعه داده، موجب از بین رفتن یا کمرنگ ساختن هویت های ملی و محلی شده و از این طریق یک فرهنگ غالب جهانی تشکیل گردد. مقوله ای که پیشتر مک لوهان از آن به عنوان دهکده جهانی یاد کرده است.

بنابراین یکی از شاخص های عمده فرایند جهانی شدن، از بین بردن خرده فرهنگ ها است و شکل گیری یک فرهنگ جهانی که ماهیت آن مبتنی بر فرهنگ مسلط آمریکایی است. می بینید که این مقوله از چه اهمیتی برخوردار است وچطور زیرکانه و با سیاست طوری برنامه ریزی شده است که جشن ها و آداب ورسوم بیگانه، نشانه و نمادی برای روشنفکری و مدرنیت محسوب گردد!

یکی از منتقدین از بین رفتن آداب و رسوم ملی و فراگیر شدن یک فرهنگ غالب جهانی، میشل فوکو است. فوکو معتقد است جهانی شدن با تمسک به "حال" و انقطاع از "گذشته" نوعی بیگانگی از گذشته را در افراد ایجاد می کند که به کاهش مشروعیت "حال" دامن خواهد زد، زیرا بشر وارد دوره جدیدی می شود که استمرار گذشته نبوده و از آن منقطع شده است. در این عرصه جدید وتازه -که هیچ گونه پشتوانه تاریخی و گذشته ای ندارد - ناامنی اولین ومهمترین احساسی است که به انسان معاصر دست داده و او را دچار بیگانگی می سازد. حاصل این فراگرد درونی واز خود بیگانگی، نوعی بی هویتی و بحران هویت می باشد.

اگرچه فرایند جهانی شدن تحمیلی است وکشورها محکوم به پذیرش آن هستند اما موجب برانگیخته شدن و مقاومت ملت ها ی مستقلی خواهد شد که ارزش ها، روش ها، الگوهای فرهنگی و هویتی خود را قبول دارند و خواهان حفظ و صیانت از آن ها می باشند.

گذشته ی تاریخی ایران، شاهد اهمیت خرده فرهنگ ها برای مردم ایران است؛ قلع وقمع مکرر اقوام مختلف ونابودی فرهنگی آنها در ایران، زیاد نپائیده است.

گذشته ی تاریخی ایران، شاهد اهمیت خرده فرهنگ ها برای مردم ایران است؛ قلع وقمع مکرر اقوام مختلف ونابودی فرهنگی آنها در ایران، زیاد نپائیده است.

برای مردمِ یک کشور ممکن است تنها منطقه جغرافیایی و جمعیت کشورش منابع هویتی محسوب گردد، اما برای کشوری همچون ایران با قدمتی چند هزار ساله وتمدنی کهن، فرهنگ، مذهب، آداب و رسوم، جشن ها و آئین های محلی، تاریخ، زبان و ... منابع هویت ساز محسوب می گردد. اگر منابع هویت ساز چنین ملتی کمرنگ گردد، ممکن است به فاصله گرفتن آنان از خویشتن واقعی و دستیابی به یک "هویت کاذب" گردد.

پرداختن به آداب ورسوم ایرانی، به مثابه تلاش در جهت حفظ یکی از منابع هویت ساز است.

هر گاه ایرانیان در برابر فرهنگ های دیگر منابع هویت ساز خود، از قبیل ایرانیت و موارد مشتق شده از آن -از قبیل جشن های باستانی شان- را معرفی می کنند، در راستای این منظور است که تصویری از خویشتن به خود و دنیا ارائه داده، روح جمعی و همبستگی شان را تقویت کنند.

امروزه هر کشوری می کوشد تا در کورترین نقاط تاریخ تمدن جهان، جائی برای تاریخ، فرهنگ، آداب ورسوم کشور خود پیدا نماید. چون هر ملتی که تاریخ خود را فراموش کند، رفته رفته خود نیز فراموش می گردد. دیگر از مردم سومر، بابل، آشور، کلده، عیلام و تمدن های کهن اثری نمانده است. چرا که مردم آن ملت ها در طی تاریخ در دیگر اقوام وارد شدند و گذشته و هویت خود را به فراموشی سپردند...

تاریخ ایران دارای فراز ونشیب های بی شماری است. این سرزمین بارها مورد تاراج و تهاجم کشورها وفرهنگ های دیگر قرار گرفته است. با وجود این ایرانیان هرگز مغلوب دشمن نشدند و به وسیله فرهنگ و اخلاق خود، به جای این که دنباله روی کشور غاصب گردند، آنان را مجذوب فرهنگ و نوع جهان بینی خویش کردند. این تاثیر چنان بود که بعدها فیلسوفان بزرگ یونان مانند سقراط، بقراط، افلاطون، ارسطو، فیثاغورس از آن پیروی کردند و پس از آن به گونه اندیشه نوافلاطونی و مثل افلاطونی هویدا گردید، همان عرفان واشراقی که بعدها توسط دانشمندان، فلاسفه، عرفا، ادیبان ایرانی همچون سهروردی، رازی، خیام، مولانا و... زنده وبالنده گردید.

بیایید ما هم با چشمانی باز و کنشی هدفمند میراث نیاکانمان را پاس بداریم و مدیون آیندگان نشویم.

بر گرفته از آتشکده

سیزده خط برای زندگی

یک- دوستت دارم، نه به خاطر شخصیت تو، بلکه بخاطر شخصیتی که من در هنگام با تو بودن پیدا می کنم.

دو- هیچکس لیاقت اشک های تو را ندارد و کسی که چنین ارزشی دارد باعث اشک ریختن تو نمی شود.

سه- اگر کسی تو را آنطور که می خواهی دوست ندارد، به این معنی نیست که تو را با تمام وجودش دوست ندارد.

چهار- دوست واقعی کسی است که دست های تو را بگیرد، ولی قلب تو را لمس کند.

پنج- بدترین شکل دلتنگی برای کسی آن است که در کنار او باشی و بدانی که هرگز به او نخواهی رسید.

شش- هرگز لبخند را ترک نکن، حتی وقتی ناراحتی. چون هر کس امکان دارد عاشق لبخند تو شود.

هفت - تو ممکن است در تمام دنیا فقط یک نفر باشی، ولی برای بعضی افراد تمام دنیا هستی.

هشت- هرگز وقتت را با کسی که حاضر نیست وقتش را با تو بگذراند، نگذران.

نه- شاید خدا خواسته است که ابتدا بسیاری افراد نامناسب را بشناسی و سپس شخص مناسب را ، به این ترتیب وقتی او را یافتی بهتر می توانی شکر گزار باشی.

ده- به چیزی که گذشت غم نخور، به آنچه پس از آن آمد لبخند بزن.

یازده- همیشه افرادی هستند که تو را می آزارند، با این حال همواره به دیگران اعتماد کن و فقط مواظب باش که به کسی که تو را آزرده، دوباره اطمینان نکنی.

دوازده- خود را به فرد بهتری تبدیل کن و مطمئن باش که خود را می شناسی قبل از آنکه شخص دیگری را بشناسی و انتظار داشته باشی او تو را بشناسد.

سیزده- زیاده از حد خود را تحت فشار نگذار، بهترین چیز ها در زمانی اتفاق می افتد که انتظارش را نداری.

گابریل گارسیا مارکز

انتخاب واحد

" از ياسمن نباتي براي مطلب زير تشكر مي كنيم "

ای عزیز!! چون موسم انتخاب واحد فرا رسد،در آن کوش که درسی را انتخاب کنی که استادش اوصاف زیر را داشته باشد. که چنین

استادی کیمیاست و نایاب
اول ؛بیخیال حضور و غیاب باشد که حضور و غیاب عذابی الیم است
دویم؛ جزوه ای لاغر و مردنی در انتشارات فراهم آورده باشد که خواندنش هم لازم نباشد
سیم؛چون ندای" خسته نباشید استاد" را از انتهای کلاس بشنود،گچ بر تخته بکوبد و از کلاس خارج شود
چهارم؛دیر آید و زود رود
پنجم؛چون موسم امتحان رسد سوالات امتحانی را بگوید و اگر جواب ها را هم بگوید ،چه بهتر
ششم؛در بذل و بخشش نمره همچون حاتم طایی باشد
هفتم؛همواره لبانش چونان بند تنبان کش آید و همراه با دانشجویان به هر نکته ای بخندد
هشتم؛چون ترم به نیمه رسد فریاد "وا ضیق وقتا" سر دهد و نیمی از درس را حذف کند
نهم؛از هر دری سخن گوید جز مباحث درسی
باشد که با چنین استادی از خطر مشروطیت و اخراج رهایی یابی و معدل خود بالا همی کشی که اگر چنین نعمتی در دانشگاه باشد و تو از آن بهره نبری خبطی عظیم کرده ای و تا آخر عمر انگشت حسرت به دهان می جوی

" بر گرفته از مجله همشهری جوان "